Η έννοια της πλειοψηφίας Badinter εισήχθη για πρώτη φορά στη μακεδονική πολιτική μετά την κρίση του 2001. Στην αρχή αυτή η ορολογία σχετιζόταν με ορισμένα ζητήματα ήσσονος σημασίας, που που συνδέονταν με τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης, του πολιτισμού και τα συναφή. Ο κανονισμός Μπαντιντέρ, που ονομάστηκε έτσι από τον Γάλλο δικηγόρο, καθηγητή πανεπιστημίου και πολιτικό Ρόμπερτ Μπαντιντέρ, σχεδιάστηκε για να διευκολύνει τον διάλογο μεταξύ των εθνοτήτων μέσα στην κοινωνία μετά τη σύγκρουση και τη λήψη αποφάσεων που υποστηρίζονται και από μειονοτικές εθνοτικές κοινότητες. Ωστόσο, με την πάροδο των ετών, αυτό το συστηματικό εργαλείο, αντίθετα με τις αρχικές του ιδέες, σαν δράκος καταβρόχθισε ολόκληρο το κράτος και άγγιξε όλους τους πόρους της κοινωνίας. Αντί να χρησιμοποιείται πάρα πολύ συχνά, έγινε κατάχρηση της πλειοψηφίας Μπαντιντέρ για ασήμαντους μικροκομματικούς λόγους, γεγονός που έδωσε την εντύπωση κάποιου είδους εκβιασμού και πίεσης των μειονοτήτων έναντι της πλειονότητας του κράτους. Με απλά λόγια, η κανονική λειτουργία του κράτους δεσμεύεται μόνο με λίγες ψήφους από μειονοτικές εθνοτικές κοινότητες, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να εφαρμοστεί οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση προς όφελος όλων των πολιτών της Μακεδονίας. […] Συμπερασματικά, οι ειδικοί στους οποίους αποταθήκαμε αναφέρουν ότι οι βλαβερές συνέπειες της μαζικής κατάχρησης της πλειοψηφίας Badinter οφείλονται στην εθνική διαίρεση του κράτους και στη φτωχή ανάπτυξη της συνείδησης της κοινωνίας, η οποία προηγείται η εθνική συνείδηση ως καθοριστικός παράγοντας για την αντιμετώπιση ορισμένων ζητημάτων ακόμα και όταν αυτό δεν χρειάζεται.
