Ας ξεκινήσουμε με ένα ζωντανό παράδειγμα της περιοχής. Σε ένα δημοτικό σχολείο στη Σρεμπρένιτσα, αρκετά παιδιά φωτογραφίζονταν με διακριτικά των Τσέτνικς και, στη συνέχεια, καυχώμενα, δημοσίευσαν τις φωτογραφίες στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Για τους γονείς των βόσνιων παιδιών, αυτή η συμπεριφορά ήταν απαράδεκτη επειδή συνέβη στη Σρεμπρένιτσα, περιοχή στην οποία σημειώθηκε γενοκτονία. Διαμαρτυρήθηκαν με την ελπίδα ότι θα τιμωρηθεί οποιοσδήποτε ενθάρρυνε το μίσος ή απειλούσε άτομα ή ομάδες. Αυτό εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν η ιστορική επιστήμη έχει χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα για να ενισχύσει την προσφυγή στον εθνικισμό και έτσι να δημιουργήσει αρνητικές εικόνες για άλλα έθνη. Πώς η ιστορική επιστήμη και τα γεγονότα έχουν γίνει «μαγιά» την οποία οι πολιτικές ελίτ διαμορφώνουν όπως θέλουν; Κατά πόσο ισχυρότερα κράτη επηρεάζουν τους αδύναμους για να αλλάξουν τις ιστορικές αλήθειες και πόσο είναι αποδεκτές αυτές οι επιρροές από τους πιο αδύναμους; Πώς θα επηρεάσει το ρετουσάρισμα τα ιστορικά γεγονότα που πηγαίνουν στα βιβλία; Μήπως χάνουμε γενιές παιδιών και φοιτητών υιοθετώντας μια μεταβαλλόμενη ιστορία; Παιδεία, στη συνέχεια εκπαίδευση βασισμένη σε γεγονότα, όχι σε πολιτικές ανάγκες. […] Οι πολιτικές ελίτ στα Βαλκάνια χρησιμοποιούν τους ιστορικούς για να δημιουργήσουν την ιστορική επιστήμη που τους ταιριάζει. Εν τω μεταξύ, αυτό είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σε εμάς, τα βιβλία της Ιστορίας και της Γεωγραφίας υπόκεινται σε αλλαγές από την Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή της Μακεδονίας και της Ελλάδας σε ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, η οποία συγκροτήθηκε σύμφωνα με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
